Bizim icin caya gitmek piknige gitmek demekdi. Koyde yasayanlarin caya gitmesi de bostan sulamak icindi aslinda. Yukarida yine bir cay piniginde, ben, Bilgin abim ve dayi Oglu Necmettin. Arka planda arabaya binen beyaz polu Findikgilin rahmetli Ayse Teyzedir.
Caya gidilirken mahallenin yaslilari alinmadan gidilmezdi. Arabada yer kisitli oldugundan benim gibi gencler yuruyerek caya iner, cikarkende iki sefer yapilirdi. Cayda isteyen suya girer, balik tutar veyahut cay kiyisindaki yuksek kavaklarda sarisandal avlardi. Hanimlar genelde yemek isleriyle ugrasir, caylar demlenir, sohbet ederlerdi. Namaz vakti geldiginde Kadibuku'nden ezan duyulur (elektrik yokken, birisi ezan okurdu) rahmetli Hacibabanin imamliginda cemaatle namaz kilinirdi. Cayda cogu Akverenlilin bostani vardi. Benim cocuklugum cayda bostanlarin son zamanlarinda gecti. Rahmetli Cimenezmen teyzeyi bile cayda bostanda gormustum. Arkdan su gelir, kimin nobeti varsa o gun caya iner bostanini sulardi. Aksamleyin esegine urunlerini yukler, ustunede kendisi biner koyun yolunu tutardi. Genelde bu isleri hanimlar yapardi. Cok guzel zamanlardi o gunler cokk!